مدارس تشنه نشاط و شادي هستند/ راهکارهاي ايجاد نشاط

به گزارش خبرنگار مهر ، با توجه پرسش مهري که رييس جمهور همزمان با آغاز  سال جديد تحصيلي اعلام کرد(آيا محيط مدرسه محيطي دلپذير، شاد و پرنشاط است؟) گفت وگويي با سيد حسن موسوي چلک رييس انجمن مددکاران اجتماعي ايران انجام داده ايم که در ذيل مي آيد.

چقدر پرسش مهري که رئيس جمهور مطرح کردند در جامعه ما ضروري است؟

- فکر مي کنم در تمام طول اين سال ها که پرسش مهر  توسط رواساي جمهور کشور ما مطرح شد اين موضوع يکي از ضروري ترين ها بود که در سال جاري توسط رييس جمهور به پرسش گذاشته شده است.

تاملي بر شاخص هاي مرتبط با نشاط اجتماعي و شادي و به طور کلي حوزه سلامت اجتماعي و رواني در کشور نشان مي دهد که حال ما در اين حوزه خيلي خوب نيست .هيچ کس هم نمي تواند منکر اين موضوع شود.به عنوان مثال طبق آمار ارايه شده توسط مسئولين وزارت بهداشت، بين 23 تا 25 درصد حداقل داراي يک اختلال رواني هستند .يعني از هر چهار نفر يک نفر.

تعداد خشونت ها در کشور نگران کننده است و هميشه جزء پرونده هاي قضايي با فراواني بالا بوده است همچنين آماري که از نزاع توسط پزشکي قانوني ارايه شده است هم تاييدي بر همين نکته است که خشونت بالاست.همين طور خشونت هاي خانگي و شاخص هاي ديگر. طبيعي است که در جامعه ايي که شادي و نشاط اجتماعي بالا باشد نشانگان اجتماعي و رواني حال بهتري خواهند داشت.  لذا طرح اين پرسش مي تواند يک فرصت باشد از اين نظر که ما به موضوع شادي و نشاط فکر کنيم.اين قدر گرفتاريم که گاهي اوقات نمي دانيم آخرين باري که از ته دل خنديديم که بود. البته نشاط وشادابي هميشه خنده نيست که در ادامه توضيح خواهم داد.

چرا در مدرسه و براي دانش آموزان اين سوال مطرح شد.اهميت اين موضوع چه بود؟

- بله.پاسخ به اين سوال از چند منظر اهميت دارد.منظر اول مديران مدرسه و به عبارت بهتر اولياء مدرسه هستند.مدير مدرسه، ناظم، معلم. اين سه گروه در مدرسه بيشترين نقش را در تقويت شادي دارند.البته اين به منزله بي توجهي به سياستگذاران نظام آموزشي نيست که اتفاقا نقش آنها هم بسيار مهم هست.مدارس شادي گزيز يا مدارس شادي افزا در نتيجه تصميمات همين سياستگذاران هست.من معتقدم بنا به دلايل متعدد مدارس ما مدارس شادي نيستند و بيش از اين که شاد باشند شادي گزير هستند. اين تفکر در اغلب مدارس غالب است.

پس انتخاب سياستگذاران و مديران و معلمين خوب در تزريق شادي و ايجاد بستر شادي و نشاط در مدارس بسيار مهم است.بايد اجازه دهيم بچه ها در مدارس شاد تربيت شوند که تاثيرش در يادگيري هاي دروس و مهارت ها اجتماعي و غيره هم بسيار قابل توجه خواهد بود.منظر دوم دانش آموزان هستند که مي توانند در ايجاد اين فضا کمک کنند اگر فضا برايشان ايجاد شود.

منظر سوم: خانواده ها هستند.نقش الگوهاي تربيتي خانواده ها در تربيت دانش آموزان شاد و يا غمگين کم نيست.لذا هر سه ضلع اين مثلت بايست مورد توجه قرار گيرند.گرچه اطلاع ندارنم که پرسش هاي مهر قبلي نتايجش چه خروجي در عرصه سياستگذاري ها واجرا داشته ولي همين که به دنبال اين سوال باشيم که چگونه محيطي شاد يا شاد تر داشته باشيم خودش يک گام به جلوست. معتقدم دانش آموزي که محيط شاد را در دوران تحصيل خود تجربه کند احتمال اين که در آينده در هر کجا که باشد مروج شادي باشد بيشتر از دانش آموزي است که اين محيط را تجربه نکرده باشد.ضمن اين که فراموش نکنيم  دانش آموزان در سنيني هستند که پويايي وتحرک از وژگي هاي ذاتي شان هست که اگر جلوي شان گرفته شود ممکن است به صورت خشونت که الان هم يکي از اولويت هاي مسايل محيط هاي آموزشي است يا گرايش به آسيب هاي اجتماعي خود را نشان دهد.

چه بايد کرد؟

-به نظرم اولين گام پذيرش اين موضع در نظام آموزشي است که به  دنبال تربيت نسلي باشيم که در امروز و همين طور در آينده شادي و نشاط را براي خود و ديگران هم بخواهد.محيط مدرسه را شاداب کنيم.رنگ مدرسه، نوع پوشش دانش آموزان و اولياء مدرسه، رنگ کلاس ها و تجهيزات و . شادي را منتقل کند.استفاده از معلمين با انگيزه و مديران شايسته راه ديگري است.

اين که گفتم شادي هميشه خنده نيست منظورم همين هست.مدير خوب با اعمال مديريت خوب خودش مي تواند شادابي را در مدرسه ايجاد کند، معلم با انگيزه با تدريس خوب خودش، برخورد مناسب با دانش آموزان و آموزش هاي عملي در حوزه مهارت هاي اجتماعي و مسئوليت پذيري و . مي تواند در تقويت اين فضا نقش مهمي داشته باشد.ارتباط منطقي و خوب بين اولياء خانه و مدرسه هم همين طور.

دادن نقش به دانش آموزان در مدرسه احساس خوبي در آنان ايجاد مي کند.همين طور اشتباه دانش آموزان را تو سرش خراب نکنيم. هر کسي ممکن است اشتباه کند با شخصيت دانش آموزان برخورد نکنيم.اجازه دهيم جشنواره هاي اقوام در مدارس برگزار شود به همت خود دانش آموزان، خانواده ها و اولياء مدرسه در تقويت هويت فرهنگي، گامي اساسي برداريم که يکي از مهمترين مولفه هاي نشاط اجتماعي است . به حقوشان احترام بگذاريم، به تفاوت ها توجه کنيم، سواد اجتماعي را به دانش اموزان ياد دهيم و فقط متکي بر محفوظات نشويم تا در کنار درس خواندن انسان بودن را هم  بياموزند .مدير مدرسه اي که دانش آموز براي ورود به اتاقش لازم باشد از کسي اجازه بگيرد نمي تواند در ايجاد اين فضا کمک کند.